بررسی توانایی دانشجویان دندانپزشکی سال آخر در تشخیص وجود و عمق پوسیدگی‌های پروگزیمالی در کلیشه بایت‌وینگ

سابقه و هدف: تشخیص صحیح و به‌موقع پوسیدگی می‌تواند مانع از گسترش آن گردد. بنابراین، یکی از مسائل مهمی که دانشجویان فارغ‌التحصیل رشته‌ دندانپزشکی باید به آن اشراف کامل داشته باشند، توانایی تشخیص صحیح پوسیدگی است. این مطالعه با هدف بررسی توانایی دانشجویان ترم آخر یکی از دانشکده‌های دندانپزشکی کشور در تشخیص وجود و عمق پوسیدگی‌های پروگزیمالی در کلیشه بایت وینگ انجام شد. مواد و روشها: مطالعه حاضر یک ارزیابی تشخیصی است که در آن تعداد 100 کلیشه رادیوگرافی بایت وینگ که از لحاظ کیفیت شرایط مناسبی داشتند، بطور تصادفی از میان پرونده‌ بیماران انتخاب شدند. کلیشه‌ها بطور جداگانه توسط 30 دانشجوی ترم آخر و 5 نفر از اساتید دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی(برای تعیین استاندارد طلایی)، تحت شرایط مشابه مشاهده شدند. از مشاهده‌گرها درخواست شد که وجود و فقدان پوسیدگی سطوح پروگزیمال، همچنین عمق آن را با توجه به معیارهای تعیین شده در پرسشنامه علامت بزنند. درصورتی که سه نفر از اساتید در تمام موارد برروی وجود یا فقدان پوسیدگی توافق داشتند، این نظر به‌عنوان استاندارد طلایی مطالعه منظور می‌شد. به‌منظور بدست آوردن اختلافات داخلی(پایایی)، کلیشه‌ها مجددا یک ماه بعد توسط همان 5 استاد و 11 نفر از دانشجویان مشاهده و بررسی شدند. یافته‌ها توسط نرم افزار spss و مقایسه مقادیر کاپا به وسیله آزمون t-test تجزیه و تحلیل گردید. یافته‌ها: میانگین آماره کاپا برای دو بار مشاهده در میان اساتید 065/0± 777/0 و در میان دانشجویان 131/0± 664/0 بدست آمد. این آماره بر اساس نظریه Fleiss در مورد سه نفر از اساتید و سه نفر از دانشجویان، عالی ارزیابی شد. حساسیت تشخیصی دانشجویان در تعیین پوسیدگی 22/78%، ویژگی آنها 14/82%، ارزش اخباری مثبت 68/79% و ارزش اخباری منفی 81/80% ارزیابی شد. نتیجه‌گیری: توان تشخیصی دانشجویان در افتراق موارد پوسیده و غیر پوسیده در حد مطلوب قرار داشت و پایایی این افراد با استاندارد طلایی اختلاف معنی‌داری را نشان نداد. دانشجویان بیشتر قادر به تشخیص وجود یا فقدان پوسیدگی بودند اما در تشخیص عمق پوسیدگی under estimation وجود داشت.